Optelsom

Uiteraard is nog heel vaak de vraag, hoe gaat het nu met je? En mijn anwoord is dan eigenlijk, in meerdere varianten, wel goed eigenlijk. Ik had het veel erger verwacht, als het zo blijft zing ik mijn tijd wel uit.

En zo is het ook, chemotherapie is en blijft geen feestje maar het is in mijn geval te doen. Nu is het wel zo dat ik degene die de vraag stellen over het algemeen tegen kom als het goed met me gaat.

Wat me tegenvalt is dat mijn energielevel een negatieve optelsom is gedurende de kuren. Ik lever elke keer weer een beetje in. Het gevoel van vermoeide futloosheid nadat ik iets heb gedaan wat ik voorheen even tussendoor deed is voor iemand die dat niet kent slecht te bevatten. En zeer frustrerend voor degene die er last van heeft. Daarnaast is de aanslag die de kuren doen op mijn ingewanden ook een helaas negatieve optelsom. Ik verdraag steeds minder verschillende voedingsmiddelen.  En juist nu goed en gezond eten zo belangrijk is om de chemo te doorstaan en straks te herstellen is dat, zwak uitgedrukt, lastig. Daarbij moet ik een deel van de weinige fut die ik heb besteden aan huid en nagelverzorging om te zorgen dat ik daaraan de schade beperk. Het eindeloos smeren met tig verschillende soorten zalfjes en crèmetjes is ontzettend niet mijn ding, maar wel noodzakelijk op dit moment.

En ondanks dat vind ik het nog steeds te doen, met name omdat ik / we het ons veel erger hadden voorgesteld. Nu nog 9 behandelingen te gaan. Van deze kuur zit er 25% alweer op. Van de 20 weken totaal hebben we de helft er alweer opzitten. Tot nu toe is mijn smaak wel veranderd maar ik lust nog best veel wel. Ondanks mijn lage energielevel doe ik nog regelmatig leuke dingen. Mijn wenkbrauwen heb ik nog. Ik hoef geen tijd en energie aan mijn kapsel te besteden. Al met al nog genoeg om positief over te zijn. En wat ik er dan ook nog altijd bij zeg: ik heb geen keus vind ik. Dus dealen we ermee.