Optelsom

Uiteraard is nog heel vaak de vraag, hoe gaat het nu met je? En mijn anwoord is dan eigenlijk, in meerdere varianten, wel goed eigenlijk. Ik had het veel erger verwacht, als het zo blijft zing ik mijn tijd wel uit.

En zo is het ook, chemotherapie is en blijft geen feestje maar het is in mijn geval te doen. Nu is het wel zo dat ik degene die de vraag stellen over het algemeen tegen kom als het goed met me gaat.

Wat me tegenvalt is dat mijn energielevel een negatieve optelsom is gedurende de kuren. Ik lever elke keer weer een beetje in. Het gevoel van vermoeide futloosheid nadat ik iets heb gedaan wat ik voorheen even tussendoor deed is voor iemand die dat niet kent slecht te bevatten. En zeer frustrerend voor degene die er last van heeft. Daarnaast is de aanslag die de kuren doen op mijn ingewanden ook een helaas negatieve optelsom. Ik verdraag steeds minder verschillende voedingsmiddelen.  En juist nu goed en gezond eten zo belangrijk is om de chemo te doorstaan en straks te herstellen is dat, zwak uitgedrukt, lastig. Daarbij moet ik een deel van de weinige fut die ik heb besteden aan huid en nagelverzorging om te zorgen dat ik daaraan de schade beperk. Het eindeloos smeren met tig verschillende soorten zalfjes en crèmetjes is ontzettend niet mijn ding, maar wel noodzakelijk op dit moment.

En ondanks dat vind ik het nog steeds te doen, met name omdat ik / we het ons veel erger hadden voorgesteld. Nu nog 9 behandelingen te gaan. Van deze kuur zit er 25% alweer op. Van de 20 weken totaal hebben we de helft er alweer opzitten. Tot nu toe is mijn smaak wel veranderd maar ik lust nog best veel wel. Ondanks mijn lage energielevel doe ik nog regelmatig leuke dingen. Mijn wenkbrauwen heb ik nog. Ik hoef geen tijd en energie aan mijn kapsel te besteden. Al met al nog genoeg om positief over te zijn. En wat ik er dan ook nog altijd bij zeg: ik heb geen keus vind ik. Dus dealen we ermee.

Herfst en logeerpartij

Wij hebben vannacht het leukste kleinkind van de wereld weer te logeren gehad. Vanwege het serieuze begin van de herfst moesten we ons binnen vermaken wat geen enkel probleem was. Beetje stoeien met opa, boekje lezen met oma, knuffelen met pubertante, het toetsenbord uitlaten (wat is anders de functie van dat snoer) blokkentorens bouwen, voetballen, gewoon alles ontdekken en lekker spelen. En de ochtend vloog om.

Normaal gesproken heb/ neem ik nooit zoveel tijd als nu om hem gade te slaan als hij is verdiept in zijn spel. Nu,  weliswaar gedwongen, wel. En dat is zeker geen straf! Wat is het toch een heerlijk ondernemend jochie.

De volgende logeerpartij staat ook al gepland. Hopelijk is het dan droog herfstweer. Dan kunnen we hopen bladeren opzoeken om lekker doorheen te schoppen en kastanjes zoeken.

Want ondanks de chemo voel ik me daartoe in staat. Het voordeel is dat hij en ik goed matchen, hij loopt ook geen 5 kilometer en we nemen de wagen gewoon niet mee. Dan moeten we vanzelf terug omdat hij moe is.....

Slaap

Gisteren de 3e keer paclitaxel  gehad, nog 9 keer te gaan. De 1e 4 keer krijg ik in het infuus o.a. ook een antiallergie middel.

Nou heb/had ik gelukkig zelden last van problemen met slapen. Tot Dennis zijn ergernis bezit ik de kwaliteit om mijn hoofd op mijn kussen neer te leggen en vertrokken te zijn. Hij daarentegen komt slecht in slaap en heeft vaak het gevoel onvoldoende te hebben geslapen.  Terwijl ik meestal rond 7 uur fris, fruitig en vol energie was. Zeker in de zomermaanden.

Ondanks de huidige omstandigheden slaap ik nog steeds vrij goed gelukkig. En uitslapen kan ik nog steeds niet. En mocht dit ooit problemen geven dan ga ik voor een allergische reactie.  Deze wordt dan bestreden met een antiallergie middel, probleem opgelost.  Ik heb weer lang en vast kunnen slapen namelijk. En ook al was het dit keer een halve dosis het behoort tot de bijwerkingen van het antiallergiemiddel wat ik preventief  krijg. Gelukkig voor Dennis sliep ik niet meer gedurende het infuus. Maar van de film die we gisterenavond samen zouden kijken heb ik 9/10e gemist. En van hun opstaan en vertrek vanmorgen heb ik niet veel meegekregen.

Voor de rest voel ik me prima. Ietwat geïrriteerd dat ik mijn halve dag heb verslapen hooguit. Waar die irritatie dan vandaan komt? Geen idee, waarschijnlijk het deel van mezelf wat even vergeten is dat ik momenteel helemaal niets moet.

Nieuws

Verzekeraars overwegen 'schone-lei-beleid' voor ex-kankerpatiënten - https://nos.nl/l/2302993

Ongelofelijk hoeveel er rondom kanker in het nieuws is. Ik heb het nooit zo bewust gelezen in het verleden maar tegenwoordig krijg ik alles mee. Niet dat ik er altijd blij van kan worden, het is dikwijls niet heel erg objectief weergegeven. Maar van dit artikel hoop ik dat ze een punt blijven maken. Als ik dan straks ben schoonverklaard, kan het maar geregeld zijn tenslotte.

Ouderavond

Vanavond mag ik naar de ouderavond bij Liselotte op school. Dan krijgen we uitleg over jaar twee, de profielkeuze die ze moet maken etc.


Ik heb haar en een klasgenootvriendinnetje naar school gebracht vanmorgen. Het mooie van deze ritjes is, dat als je stil bent ze vergeten dat je er bent. En dan vang je nog weleens wat op uit hun belevingswereld.


Vanmorgen was mijn pareltje het opvangen van het gemijmer over het eerste jaar. Op het Almerecollege hebben de eerste jaars een eigen deel van het gebouw tot hun beschikking. Dan kunnen ze toegroeien naar de confrontatie met "de anderen".
De dames vanmorgen mijmerden over hoe goed ze het hadden in dat eigen deel, het was het beste jaar van hun leven en ze moesten niets maar mochten alles. Waarna ze vrolijk mijn auto verlieten en bijna huppelend het overige deel van de school betraden. Ik denk hoe verder in de schoolcarrière hoe mooier de herinneringen aan het 1e jaar.


Wat Dennis en mij nog helder op het netvlies staat van dat 1e jaar is een zeer verontwaardigde brugpieper aan het begin van het 1e jaar. Ze was weggestuurd uit het 1e jaars deel als zijnde te  oud om daar nog te mogen komen. De schoolpas moest erbij worden gepakt om aan te tonen dat ze toch echt het recht hadden om daar te zijn. Gelukkig heeft ze bij mijn weten geen misbruik gemaakt van de mogelijkheden die het zou kunnen geven om er uit te zien als ouder dan je bent. Uiteraard schoten al die mogelijkheden bij ons wel te binnen destijds.


Nu maar eens mijn licht op gaan steken of er nog veel is gewijzigd sinds mijn oudste twee hun middelbare schooltijd vervulden. In ieder geval noemen ze het niveau wat Liselotte volgt weer MAVO. Lekker vertrouwd.

Narrig

Of het nu het gevolg was van een te druk weekend of dat het nou gewoon de maandag was, ik weet het niet. Ik was in ieder geval narrig vandaag. Niet ziek van chemo o.i.d. maar gewoon narrig. Ik denk eigenlijk dat het te maken heeft met dat ik veel wil doen, weinig kan en dat irriteert me.


Het was wel het perfecte humeur om me vast te bijten in de af en toe wat bijzondere cultuur van de Fransen. We hadden wel elektriciteit in ons Franse stulpje, maar nog steeds geen contract. Een hoop zaken zoals water, riolering, het laten afleveren van fuel was allemaal gelukt om te regelen. Maar die site van de EDF kreeg ik maar niet getackeld vanaf het moment dat het ingewikkeld werd.


Ons adres bestaat namelijk niet volgens de EDF, en dan kom je maar niet verder. Inmiddels was ik zo wanhopig (of eigenlijk was Dennis zo wanhopig) dat we onze Franse vrienden om hulp hebben gevraagd. Die hebben het telefoonnummer van de Engelstalige klantenservice voor me achterhaald en toen lukt het vandaag. Ik heb weliswaar 3 x een half uur in de wacht gestaan, maar dat paste perfect bij mijn humeur.


Uiteindelijk met behulp van een Engelssprekende Fransman en eindeloos geduld is het me gelukt, we hebben een contract voor de elektriciteit.


Niet dat mijn humeur daarvan echt opknapt, maar ik ben wel de dag doorgekomen met deze dag vullende activiteit. En mijn ergernis kon ik er ook volledig in kwijt.


Dat humeur zal morgen wel weer goed komen, ik ben nog nooit 2 dagen achter elkaar chagrijnig geweest en ben dat nu ook niet van plan.