The Streamers

Samen met Puber, gezellig. Hapjes, Jilz 0.0, drankje en leuke muziek. Verruiming van de maatregelen.  Langzaam terug richting normaal.

Geniet ervan!

Taxiën of niet

 

Als Puber en ik het ergens over eens zijn, is het het feit dat de ander momenteel moeilijk in de omgang is. De weliswaar wat wrange humor hiervan is, dat het bij ons beide door de hormonen komt.

Ik word niet boos om andere dingen als voorheen, maar ik wordt wel anders boos. Met meer toeters en bellen zeg maar. En volgens Puber ben ik vreselijk! Daarover verschillen we dan wel van mening want ik vind dat dat wel meevalt en dat zij zich gedraagt als een vreselijke puber. De waarheid zal zoals gewoonlijk in het midden liggen. 

Momenteel vechten we een strijd uit over wie zijn tijd nu het meeste waard is. Er is steeds vaker les in Dronten voor haar. Voor mij nog niet, dus dat houdt in dat ze niet kan meeliften en moet fietsen. Daarbij heeft ze de pech dat we een koud en vooral nat voorjaar hebben. 

Dus op verschillende manieren probeert ze een lift te organiseren. Waarvan wij dan weer vinden dat het ons een uur op en neer rijden kost, haar max een half uur winst oplevert en als ze gewoon fietst is ze in een uurtje thuis. En als er werkelijk onweer, bliksem en hagelstenen worden voorspeld of gesignaleerd dan taxiën we wel, of we regelen een lift. Ze heeft al grote monden, DE blik, smeekbede's en vertragingen zodat het eigenlijk niet meer te halen is in de strijd gegooid. Tot nu toe zonder resultaat.

Er is 1 voordeel aan deze strijd. Ik ben nu niet meer alleen vreselijk, Dennis deelt deze eer.

Uiteraard

Uiteraard zitten op de dag dat ik mijn bh-sluiting niet dicht krijg, omdat mijn Oedeem opspeelt, de bh's met voorsluiting in de was.

Gelukkig is het weekend en kan Dennis helpen.

Mijn jaarlijkse APK

Dat had ik braaf gedaan, voor vandaag. Dus hebben Dennis en ik allebei de aanverwante spanningsverschijnselen.

Dit jaar werd ik niet verrast door de spanning en heb ik dit ingecalculeerd. 

Update:

De mammografie zit erop. Helaas dit jaar een weliswaar heel vriendelijke maar wel hardhandige dame. Het deed flink veel meer pijn dit keer. Blijkbaar werd ik verraden door mijn blik, want ze informeerde nog wel even of het nog ging. Ach, relatief gezien valt het mee, in 8 minuten was ik binnen en weer buiten. Het wachten op goedkeuring van de foto's ging rap. Nog voor ik de negatieve gedachtespiraal in kon gaan van: stel dat...... kreeg ik te horen dat ik mocht gaan.

Nu wachten op het telefoontje...

Update: het is goed! De mammografie laat geen verandering zien ten opzichte van vorig jaar. 

Pfff, was ik daar nu zo gespannen voor....

Gevoelig

Mijn tuin is weer netjes, en dat ik voor het werk wat ik daarin heb verricht moet betalen had ik ingecalculeerd. 

Zoals mijn fysiotherapeut al zei na een eerste blik op mijn borst, het ziet eruit of er het e.e.a vast zit. En niet zo verbazingwekkend, ze had gelijk. Ik ben niet voor niets fan van haar, ze kent mijn (boven) lijf inmiddels misschien wel beter dan ikzelf. Vastberaden en op ferme wijze heeft ze me tijdens de behandeling  laten voelen wat voor litteken en spieren zich rondom mijn rechterschouder bevinden. Na de behandeling was het me weer pijnlijk duidelijk waar mijn probleemzone zich bevindt.

Maar de behandeling leverde een goed resultaat! Ik denk vandaag en morgen waarschijnlijk minstens 1x per uur aan haar ;-) en het voelt alweer losser! Letterlijk alsof ik losser in mijn spieren zit.

Mooie timing, dan zal de mammografie morgen wat soepeler verlopen.

Logeetje(s)

Dit weekend hebben we een klein vriendinnetje te logeren. Puber is er druk mee en staat zonder een seconde te piepen op, om de kleine om 7.15 uur uit bed te halen.

Volop gezelligheid zo'n logeerpartij. 

Volgend weekend komen de twee allerleukste kleinkids van de wereld logeren. Dubbel zoveel gezelligheid.

En het mooiste van logeerpartijen is dat het supergezellig is, superdruk en vooral eindig. Als we al onze energie erin hebben gestopt dan kunnen we daarna moe en voldaan de volgende dag uitslapen en ons verheugen op de volgende logeerpartij. 

Niet bang

Wij hebben geen tijd om in quarantaine te gaan. Dus dat hebben we al in Frankrijk gedaan. We hebben sinds vrijdag 30 April enkel elkaar gezien. 

Zal het vreemd zijn om weer onder de mensen te komen? Want vandaag ga ik weer naar Dronten, tussen de collega's en studenten.

Up date: wat was het geweldig om onder collega's en studenten te zijn. Ik krijg er energie van.

Het schiet op

Maar het is allemaal net weer meer werk dan gedacht. En zondag zit het er toch echt op. Dus we hebben alleen morgen nog. Maar we hebben toch een aantal zaken weer af kunnen vinken van de to-do-list.

We hebben de tweede slaapkamer af. De wc-boven is na morgen betegeld en bruikbaar. Het hek is gelast en weer passend. De meegenomen planten staan in de tuin. De grote slaapkamer is klaar voor gebruik. De kinderkamer is klaar voor gebruik. Dus kom maar op met die zomer!

Ik heb zelfs blij wc papier gevonden.

Ik mis je

Wekelijks ga ik naar de fysiotherapeut voor oedeemtherapie. Nu het vakantie is en ik aan het klussen ben niet.

Ik zou er bijna sentimenteel van worden, maar ik miste gisteren mijn woensdagochtend momentje.

En mijn lijf nog meer! Het piept, zucht en kraakt. En de oedeem neemt geniepig wraak door mijn arm loodzwaar te maken en vocht te verzamelen tot op mijn rug.

Maar ik heb toch maar mooi veel gedaan! Gras gemaaid, getuinierd, schoongemaakt, klushulp geweest etc. Nog een paar daagjes doorzetten en dan zijn de geplande klussen af.

En nog zes nachtjes slapen, dan mag ik weer oedeemtherapie!

Lelijke gedachte

Ik lees nog steeds met enige regelmaat berichten op social media. Ik heb daar nog steeds een haat-liefde verhouding mee. Een enkele keer ontsnapt me dan ook een lelijke gedachte. Bijvoorbeeld bij de lotgenote die 32 jaar geleden is geopereerd aan borstkanker en nu last krijgt van een oedeemarm. De toon vond ik wat zielig en het eerste wat ik dan denk is:"zeur niet muts, ik zou tekenen voor oedeem na 32 jaar". Niet fair zo'n gedachte, ik ken haar verdere verhaal helemaal niet.

Dus om mezelf in balans te houden ga ik zo maar een bemoedigend berichtje sturen aan iemand die overmorgen wordt geopereerd. Dan voel ik me ook niet zo'n bitch wanneer de lelijke gedachten me door mijn hoofd schieten.