Ingewikkeld vertrouwen

Wat is de wereld ingewikkeld geworden.  Ik dacht dat het allemaal niet ingewikkelder kon dan toen ik borstkanker bleek te hebben. Ik ben erachter, en ik denk vele met mij, dat dit wel kan.

En het is de Corona die dit voor mij veroorzaakt. De maatschappelijk verdeelde mening hierover. Maar ook het politieke gedoe erom heen. Mensen die lijnrecht tegenover elkaar staan. Beschuldigingen die er niet om liegen, en het zoeken naar de schuldige. 

Uiteraard doe ik daar aan mee. Ik kan woest worden over de verhalen van mensen die hun verstand niet gebruiken en hun verantwoordelijkheid niet nemen. Verhalen van mensen die trots zijn dat ze toch uit eten zijn geweest, ondanks een positieve test,  want de QRcode liet dit niet zien. Verhalen van het kunnen kopen van een QRcode waarmee je overal toegang kan krijgen. Verhalen van complottheorieën, de zogeheten wappies gaan mijn verstand te boven. De overheid laat absoluut af en toe steken vallen maar in het algemeen zou het beleid, de regels en maatregelen prima kunnen werken als iedereen zijn gezonde verstand zou gebruiken en zijn verantwoordelijkheid nam.

Tja en wat ik altijd doe als het lastig of ingewikkeld wordt, ga ik nu ook maar weer doen. Stapje voor stapje. We wachten de persconferentie van 2 november weer af. Ik ga kijken of ik in aanmerking kom voor een 3e vaccinatie. En ik blijf me verantwoordelijk gedragen (vind ik). En ik heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk goed komt. 

Verstandig

Om de zondag te hebben om nog wat op te kunnen ruimen en ons voor te bereiden op de komende week, vertrokken we op zaterdag (al) uit Frankrijk.

Bij Parijs was file op de route die we normaal gesproken nemen. Dus het leek ons verstandiger om dwars door het centrum van Parijs te rijden. 

Na de Eiffeltoren gezien te hebben , de rotonde der chaos rond de arc de Triomph overleefd te hebben, hebben we onze reis filevrij kunnen vervolgen.

Na een (negatief) coronatestje met een beetje slaapgebrek beginnen we aan het meest waardeloze deel van de vakantie. Het uitpakken van de auto en de was. Ff doorbijten, dan kunnen we aan het eind van de middag aan de apero met de restjes Franse hapjes.

Tweede thuis

Alles kwam voorbij, vrouwenkiesrecht, heel vaak dezelfde jongensnaam, leerkrachten, keihard meezingen met K3 en het nummer wat moet ik met mijn l** in de lockdown, de eerste wereldoorlog, dat ze een baantje wil en nog veel meer. Dit was tijdens de reis met Puber naar ons tweede thuis in Frankrijk. Ons fantastische klushuis.

Ik vond dat hele eind rijden, 1000 km op de vrijdag was nogal een uitdaging. Het plan was de reis opdelen in twee keer en gezellig een hotelletje te pakken. De werkelijkheid was file-ellende in Nederland en België.  En toen ik de cruise-control er op kon zetten na Parijs wist ik van geen stoppen. Wel een powernap, maar vooral blik op oneindig en gaan.

Om 3.30 kroop ik in bed, heerlijk weer tegen manlief aan. 

En wat hebben we het lekker. Het is echt thuiskomen en genieten.

Gestopt

Ik ben gestopt met de tamoxifen. En ik merk het, ik zit lekkerder in mijn vel.

Ik ben gestopt met al mijn kwaaltjes toe te schrijven aan de tamoxifen, de chemo, de Coronabeperkingen, de... En ik merk het, ik kom steeds beter in het "ik ga aan mezelf werken plan".

Ik ben gestopt met met de "ik red mezelf er wel mee" gedachte en pak de hulp aan van de ingeschakelde professionals.

De tamoxifen vervangen we over een maand door de letrozol. Want het leven is te goed om ermee te kunnen leven dat ik mijn risico op borstkanker niet maximaal aanpak. Dus de hormoontherapie blijft.

En het leven is te goed om ermee te kunnen leven dat ik er niet het maximale uithaal door niet aan mezelf te werken.

En zoals altijd doe ik het stapje voor stapje, maar dan nu wel met een minimum van 5000 stapjes per dag en op naar de 10.000.