Ik teken bij!

Onze trouwdag, de 15e. Ik teken bij voor zeker weer 10 jaar. Want naast zijn mindere eigenschappen overheerst in ieder geval die ene goeie. Hij is in staat om mij en daarmee ons in evenwicht te houden. In goede maar ook in zware tijden.

Deze week kwam ter sprake dat als de grote klussen in Frankrijk klaar zijn er nog zoveel mooie streken/ landen zijn die ik wel zou willen bezoeken. Tegelijk kwam ter sprake dat ik hoopte dat we daar ook de tijd voor zouden krijgen. Niet alleen ziekte zou ons in de weg kunnen zitten, ook schelen we ruim 9 jaar in leeftijd.

Mijn simpele conclusie: we zien wel.  Ik zie liever heel weinig van de wereld met Dennis dan de hele wereld zonder hem. Waarom? Simpelweg omdat we elkaar aanvullen. We samen kunnen lachen om elkaars onhebbelijkheden. Uiteraard pas na er over gevallen te zijn. We kunnen elkaar steunen in moeilijke tijden. Hij is mijn thuis.

Positievelingen gezocht

Opvliegers, gewichtstoename, pijn in mijn spieren en gewrichten, steken in mijn voet, slechter slapen, libido gedaald naar -10, hoofdpijn en nog wat van dit soort kwalen. Tot nu toe is depressief zijn en kramp het enige wat ik niet heb. Tamoxifen veroorzaakt dit feestje in combinatie met de gevolgen van de chemo en bestralingen. 

Op zoek naar informatie op het internet zou ik zowat depressief ook aan mijn lijst toevoegen. Tot nu toe nog geen "clubje" kunnen vinden die klachten maar vooral ook tips deelt met een positieve insteek. 

Het is goed dat voor degene die steun vinden bij het gezamenlijk herhaaldelijk concluderen dat Tamoxifen de pil uit de hel is en dat soort variaties er daarvoor plek is. Maar ik zoek naar mensen die het positief benaderen ook al is het geen feestje. Een opbeurend bericht van iemand die weet wat het is en aangeeft dat er ook nog zoveel positiefs is. De tips die erbij horen om er het best mogelijke uit te halen. 

Ik denk dat ik ook maar een groep op ga richten. Positief ondanks tamoxifen o.i.d. gaat de naam worden. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik hier alleen in sta.

Aanvulling:

De gestarte groep op facebook heet Positief zeuren over hormoontherapie. Je bent van harte welkom als je je herkent in bovenstaande, het is een prive groep.

Bevolkingsonderzoek

Inmiddels 1 jaar en 5 maanden geleden voelde ik iets.... het traject erna is inmiddels doorlopen. 

Vandaag lag de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek op de deurmat.

Je moet er toch niet aan denken dat.....

Ik prijs mezelf gelukkig!

In mijn nopjes

Vorige week weer begonnen met het werken met onze studenten. Daar krijg ik zoveel energie van!

In deze 1e lesweek, zeker in deze bijzondere Coronaperiode gaat er, ondanks de inspanningen van collega's, zo veel fout. 

Ik heb een nieuw motto:

Ik heb geen chemo overleefd om dood te gaan aan stress. 

Het werkt! Ik heb geschakeld, gelachen en genoten.

Ik ben blij dat ik er weer ben.

100 %

Ik heb enorm toegeleefd naar het moment dat alles weer zo gewoon mogelijk zou zijn. En een graadmeter daarvoor was weer gewoon 100% aan het werk. Voor mij is 100% 28 uur en dat is genoeg.

Sinds deze week ben ik weer volledig aan het werk. Het is nog te vroeg om te zeggen of dat gaat. Ik heb vooral de uitdaging om te zorgen dat ik mijn werk doe en mijn grenzen bewaak. Dat lijk ik redelijk te leren. Daarbij vind ik mijn werk leuk, dat geeft energie.

Ook buiten het werk om vinden we ons ritme. Zorgvuldiger omgaan met onze tijd begint een gewoonte te worden. Kwaliteit boven kwantiteit lijkt een beetje het motto te worden.

Het maakt ook dat ik het tijd vind om de balans op te maken. En daarbij realiseer ik me dat niet alleen ik, maar ook Dennis een hoop hebben ingeleverd. Dat ik dat niet altijd makkelijk vind mag duidelijk zijn. Toch blijft altijd de uitkomst van mijn moeilijke momenten: ik leef!

We maken plannen voor de toekomst. Kleinkind 2 is op komst, plannen voor ons klushuis, volgend jaar plant ik weer tomaten in mijn tuin, ik laat mijn haar nooit meer groeien, puber begint leuk op te drogen kortom teveel om op te noemen. 

Het maakt dat ik druk ben, maar acceptabel druk. Het maakt ook dat mijn blogfrequentie afgenomen is. Toch zal ik minder frequent maar met enige regelmaat wat delen. Want stiekem ben ik wel trots dat mijn blogpagina al meer dan 50000 keer is bekeken in de tijd dat ik blog. Ook lotgenoten lezen mijn blog. En als er ook maar 1 is die er steun uit haalt dan is het voor mij de moeite waard.