We rijden van de notaris naar huis als met een schok en een een klap de auto uit zijn 2e versnelling schiet. Verwijtend en verontwaardigd vraag ik Dennis waarom hij dat doet. We mogen nu dan wel ons testament hebben, maar dat was niet bedoeld om direct te gebruiken. Uiteraard blijft Dennis wel kalm zet de auto weer in zijn versnelling, rijdt verder en constateert dat de lagers van de versnellingsbak er waarschijnlijk uit liggen. Om dat te bevestigen knalt de auto weer uit zijn tweede versnelling.
We bellen terwijl we naar huis rijden, de auto heeft tenslotte nog 4 andere versnellingen die het wel doen, de garage. Om te bevestigen dat het ernst is schokt en knalt de auto nog een aantal keer.
Na wat gedoe en geregel met garage, leasemaatschappij en werkgever, hebben we een vervangende auto. Ze is van hetzelfde merk en type alleen de benzine variant. Het zal nog ruim anderhalve week duren voordat onze auto gemaakt is, er moet een nieuwe bak in, Dennis zijn diagnose was juist.
De vervangende auto en ik zijn beslist nog geen vriendinnen. Ik vind haar een gevoelig type en een vervelende bemoeial. Nauwelijks de rem aanrakend verminderd ze abrupt snelheid. De koppeling zit hoog en snap ik maar met moeite. Met biepjes en piepjes houdt ze de snelheid onder controle. Als ze vindt dat je niet correct genoeg midden in je rijbaan rijdt krijg je een corrigerende duw tegen je stuur. Als je vervolgens je handen van het stuur haalt omdat je denkt doe het dan maar zelf, deelt ze streng mee dat je je handen aan het stuur moet houden. Verder laat het display allerlei verwarrende kleuren en lichtjes zien en heeft ze knopjes op andere plaatsen.
Nadat er zoveel geïnvesteerd is in ons eigen exemplaar bedenk ik me dat we deze waarschijnlijk nog wel anderhalve jaar mogen rijden. Tevreden verwissel ik de bestuurdersstoel voor de bijrijderstoel. Ik ga dan ook geen moeite doen om vriendschap te sluiten. Ik blijf tevreden met de bijrijderstoel en mijn eigen ienieminie exemplaar van 10 jaar oud waar ik wel direct vriendschap mee sloot.
