Narrig

Of het nu het gevolg was van een te druk weekend of dat het nou gewoon de maandag was, ik weet het niet. Ik was in ieder geval narrig vandaag. Niet ziek van chemo o.i.d. maar gewoon narrig. Ik denk eigenlijk dat het te maken heeft met dat ik veel wil doen, weinig kan en dat irriteert me.


Het was wel het perfecte humeur om me vast te bijten in de af en toe wat bijzondere cultuur van de Fransen. We hadden wel elektriciteit in ons Franse stulpje, maar nog steeds geen contract. Een hoop zaken zoals water, riolering, het laten afleveren van fuel was allemaal gelukt om te regelen. Maar die site van de EDF kreeg ik maar niet getackeld vanaf het moment dat het ingewikkeld werd.


Ons adres bestaat namelijk niet volgens de EDF, en dan kom je maar niet verder. Inmiddels was ik zo wanhopig (of eigenlijk was Dennis zo wanhopig) dat we onze Franse vrienden om hulp hebben gevraagd. Die hebben het telefoonnummer van de Engelstalige klantenservice voor me achterhaald en toen lukt het vandaag. Ik heb weliswaar 3 x een half uur in de wacht gestaan, maar dat paste perfect bij mijn humeur.


Uiteindelijk met behulp van een Engelssprekende Fransman en eindeloos geduld is het me gelukt, we hebben een contract voor de elektriciteit.


Niet dat mijn humeur daarvan echt opknapt, maar ik ben wel de dag doorgekomen met deze dag vullende activiteit. En mijn ergernis kon ik er ook volledig in kwijt.


Dat humeur zal morgen wel weer goed komen, ik ben nog nooit 2 dagen achter elkaar chagrijnig geweest en ben dat nu ook niet van plan.