Yes!

Om 7.15 de deur uit en 13.30 weer thuis. En al die tijd bezig in het ziekenhuis in Almere. Ik moest bloed prikken, naar de oncologisch verpleegkundige, de wondverpleegkundige en de apotheek. Kortom een vol programma met heel veel wachttijd.




Wel met een goed resultaat, mijn bloedwaarden zijn weer naar omstandigheden top! De vier AC kuren hebben me niet klein gekregen. Ik heb een hoop kwaaltjes en ongemakken maar niets ernstigs. Er is dus geen enkele reden om niet te beginnen aan de 12 weken durende chemokuur deel 2. Mochten er nog hardnekkige foute cellen aan het ronddwalen zijn in mijn lichaam dan vegen we die er nog even uit, gewoon om aan te tonen dat ik volhardender ben.


Donderdag beginnen we ermee, eerst nog even de wond onder mijn bestraalde borst op zien te lappen, wat kwaaltjes aanpakken en mijn goede dagen benutten om maximaal aan te sterken.


En waar ik enorm blij van werd is dat mijn weerstand door deze wekelijkse kuur niet zo onderuit gehaald zal worden. Ik mag gewoon weer onder de mensen, uiteraard wel met enige terughoudendheid maar niet zo angstvallig meerdere mensen op 1 plek vermijden als bij de afgelopen kuur. Ik ga nog niet zoenen en knuffelen, dat vond ze een zeer verstandige actie van me, om dat af te schaffen. Maar ik mag wel weer gewoon naar een ouderavond bij Liselotte op school, naar een korfbalwedstrijd kijken in de sporthal, even langs op het werk en collega's lastig vallen om koffie met me te drinken etc.