14

Vandaag is onze trouwdag, 14 jaar alweer. Of pas, net hoe je het bekijkt. Aangezien ik van plan ben om 100 te worden en dat dan ook van Dennis verwacht als tegenprestatie hebben we nog even te gaan.


Vandaag wil ik vooral Dennis even in de spotlights zetten. Hij heeft het als partner van een kankerpatiënt net zo zwaar. Ook zijn leven en toekomst staan volledig op zijn kop.


Hij is zorgzamer dan degene die hem kennen ook maar in de verste verte konden vermoeden of ik had kunnen wensen. Hij heeft er zoveel last van dat ik ziek ben dat hij er letterlijk zelf ziek van is.


Helaas is hij er niet ineens door veranderd in een huishoudelijk wonder of 5*sterren kok, maar dat compenseert hij door de boel toch redelijk draaiende te houden.


En! Hij is in staat om, ondanks mijn patiënt-zijn en de mantelzorg die hij verleent, mij als zijn vrouw te blijven zien. Hij toont dagelijks dat hij mij aantrekkelijk blijft vinden en intimiteit belangrijk is. Ook al kan dit op het moment niet zo als voorheen, we slaan ons erdoor heen door het bespreekbaar te maken en te houden en oplossingen te zoeken. Details zal ik jullie besparen (rabarber, rabarber, rabarber).


Heftige gebeurtenissen maken of breken relaties zeggen ze. Die van ons is er alleen maar sterker door geworden.