Veelbewogen dag

Dit was een veelbewogen dag met slechte timing.

Mijn voorkeur ging uit naar 1 lange ziekenhuisdag in plaats van twee keer een halve in één week. Dat kon ook zo ingepland worden dus om 7.15 stond een auto met chauffeur voor de deur. En om 8.00 kon ik  bloed laten prikken. Zelfs met de pac spannend,  want vloeistof in laten lopen via de infusen geeft geen enkel probleem  maar bloed afnemen is eigenlijk altijd wel een uitdaging. Vandaag lukte het met behulp van maar 2 verpleegkundigen binnen de 10 minuten. Een record!

Om 10.30 naar de oncologisch verpleegkundige waar mijn bloedwaarden prima bleken te zijn. Dus ik mag voorlopig weer 3 kuren hebben. Uiteraard mijn klachten en pijntjes besproken en de mogelijkheden om ze aan te pakken, te verhelpen of te verminderen. Ik mocht ze niet onderschatten en moest af en toe wat minder hard voor mezelf zijn. Het probleem is een beetje dat ik niet zo goed weet hoe dat moet. Hoe ik het handel is hoe ik ben, dus ook hoe ik doe. En zo hard ben ik niet altijd voor mezelf, ook ik heb mijn slechte dagen en huilbuien. Alleen dat los ik thuis op dus dat krijgt bijna niemand mee.

En terwijl we op de kurenkamer op mijn beurt zitten te wachten gaat Dennis zijn telefoon. Het blijkt de coach van school van Liselotte te zijn. Van Liselotte mocht ze niet bellen want we hadden een ziekenhuis dag,  en ze wilde me niet lastig vallen. Kort samengevat, onze dappere dodo had samen met nog vijf klasgenoten iets gezien wat absoluut niet door de beugel kon en ze hadden hier melding van gemaakt. Dit met een hoop commotie en emotie tot gevolg. Omdat ze daar toch wel danig van van slag was wilde ze na schooltijd niet alleen thuis zijn, dus mocht ze met een klasgenoot mee naar huis.

Ik wist na het toedienen van de chemo niet hoe snel we haar kant uit moesten. Gelukkig troffen we haar alweer redelijk bijgekomen aan. Het klasgenootje woont op een boerderij met paarden, pony's en een pup. Dit werkte voor Liselotte  zeer therapeutisch. Terwijl ze haar avontuur uiteindelijk  uit de doeken deed,  piepte ook even de verliefde puber tevoorschijn. Tijdens de commotie en emotie had ze van haar vriendje een hele lieve knuffel gehad. En zoals ze dat deel van het avontuur vertelde was dat ook heel emotioneel,  maar dan zeer verliefd en niet te vergeten schattig.

Ze was ook al zelf tot de conclusie gekomen dat ons niet willen bellen niet aan de orde was. Dus dat hoefden we alleen nog maar te benadrukken.

Kortom, het was een veelbewogen dag, voor ons alledrie.