Vertrouwen in mijn chemobrein.

Al geruime tijd is het mapje met onze paspoorten vermist. Lastig als je ze nodig hebt voor een tripje Frankrijk of een avondje uit in het geval van Liselotte. Ik had echter geen enkele vorm van paniek want ik was ervan overtuigd dat ze ergens in huis waren. Waar ik ze vast opgeborgen had op een  voor mijn chemo-brein  volkomen logische plek.

Dennis is gewoon met zijn rijbewijs als ID naar Frankrijk afgereisd, je wordt toch nooit aangehouden tenslotte. En dit ging goed. 

De ID kaart van Liselotte lag keurig op de plek van het paspoortenmapje. Dus die kon ze gebruiken voor Sodapop.

En vanmorgen kwam ik het mapje per ongeluk tegen. In plaats van in de  rechterla van het ladenkastje in de linkerla tussen de sjaaltjes en de riemen. Voor een chemo-brein een volkomen logische manier van opruimen.