Ik voel me vele malen beter dan de laatste dagen. Ondanks dat, hebben we een hoop medisch personeel gezien vandaag😖 en veel tijd doorgebracht in wachtkamers. Voordeel was dat de auto en het ziekenhuis gekoelde ruimtes zijn/hebben, met redelijk aangename temperaturen.
Ons eerste bezoek was aan de huisarts, de chemo legt haarfijn mijn zwakke plekken bloot. En wordt daarbij gesteund door de onvoorstelbare warme temperaturen. De net herstelde plooi onder mijn borst en de plooi onder mijn buik hebben last van mijn fysieke conditie en het warme weer. Het is niet ernstig, maar heeft onder deze condities ook niet veel nodig om wel ernstig te worden. Dit met alle mogelijke gevolgen als uitstel van de volgende kuur als risico. Dus verzorgingsadvies van de huisarts en toch haar verzoek om ook even contact op te nemen met de oncologisch verpleegkundige, voor alle zekerheid.
Ach, aangezien we om 10.00 en 10.35 uur al afspraken hebben in het ziekenhuis, kan die afspraak er ook nog wel even tussendoor zou je denken. Helaas lukt tussendoor niet😟, de oncologisch assistenten zijn er niet in de ochtend, ze plannen me om 13.30 voor het spreekuur in.
Het resultaat van het bezoek aan de vaatchirurg en pre-op in de ochtend is dat ik besluit voor een port-a-cath te gaan. De belofte dit snel te regelen komen ze na. Maandag a.s. mag ik me melden voor een dagopname en daarna hebben we toekomstige prikdrama's en bijbehorende trauma's zo zorgvuldig mogelijk geblokkeerd. Dennis snapt nog steeds niets van mijn angsten maar heeft wel door dat ik dit echt wil en nodig heb. Dus ook deze hobbel nemen we maandag weer gezamenlijk.
Even op en neer naar Lelystad voor de lunch en polshoogte nemen hoe onze puber haar dag doorbrengt. Eigenlijk waanzin, lunch hebben ze ook in Almere en zien hoe iemand zijn tijd doorbrengt met geperfectioneerd niets doen, is niet heel inspirerend.
In het ziekenhuis hebben ze me keurig ingepland voor 13.30 zoals beloofd. Dit hebben ze vanmorgen ook netjes per mail bevestigd. Wat ze echter hadden nagelaten was de verpleegkundige informeren dat ze me voor het spreekuur uit hadden gepland. Dit leverde een half uur extra op in de wachtkamer 🤔, ik denk dat ik me de volgende keer minder geduldig opstel.
De verpleegkundige was zeer sympathiek en blij met het advies van de huisarts. We moeten het goed in de gaten houden en alle mitsen, maren en aandachtspunten zijn goed uitgelegd. Dus gerustgesteld kunnen we weer verder. Uiteindelijk om 15.15 thuis, allebei uitgeblust van een dag ziekenhuis. Auto omruilen bij de garage, Liselotte taxiën naar en van crossfit, even voor wat noodzakelijke dingen het centrum in en eten koken slokt het laatste plus meer op van de nog minimaal resterende energie.
Waar had ik vandaag nou eigenlijk het meeste last van? Volgens mij, net als het gros van Nederland, was het vooral het belachelijke niet Nederlandse warme weer😧.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten