Het viel niet mee vandaag die laatste dag.
Super mooi weer dus al vroeg het eerste rondje varen en waterskiën. Tegelijkertijd een illegaal wasje draaien op de camping als niet-campinggast met de wasmachinemunt die vorig jaar over was. We hebben er tenslotte voor betaald.
Lunchen en gauw terug naar de boot. Nog even kneeboarden voor Liselotte en daarna is Dennis aan de beurt. Aangezien ik weet wanneer ik mijn meerdere moet erkennen, mocht Liselotte varen, zonder vaarbewijs en 13 jaar jong, ook een illegale actie. Maar ik had stevig het koortje van de dodemansknop vast en verder was er geen boot op het water. De glunderende, goed sturende puber was me de illegale actie meer dan waard.
En dan moet de boot toch echt uit het water en naar de stalling. En als dat achter de rug is nemen we toch echt afscheid van vrienden en bekenden. Normaal gesproken vinden we weggaan niet leuk, maar dit jaar is het toch wel vele malen zwaarder.
En om het vertrek nog maar wat ingewikkelder te maken rijdt Dennis op de terugweg het rechtervoorwiel van de auto aan gort. Na vertrek vanaf de camping werpt hij, terwijl we op de barrage rijden, nog een laatste verlangende blik naar links op het meer. Gelijktijdig neemt hij de flauwe bocht naar rechts iets te scherp. Het gevolg is een confrontatie van het rechtervoorwiel met de hoge stoeprand. De stoeprand won overtuigend. Vader en puber verwisselen vervolgens gezamenlijk de band zonder ook maar één onvertogen woord. Ik heb dit vol verwondering zitten aanschouwen. Gelukkig reed de auto daarna prima, de angst voor meer schade, met als gevolg toestanden om mij op tijd in het ziekenhuis te krijgen donderdag, bleek ongegrond.
Inmiddels zijn we zo goed als vertrekklaar. Dit jaar vertrekken we met bakstenen in onze maag. En de kans dat we een traantje moeten wegpinken is zeer aanwezig. Maar we vertrekken zo vroeg morgenochtend, dat geen mens dat zal zien gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten