Bij het wakker worden vanmorgen zeer vroeg, pak ik gewoontegetrouw direct mijn telefoon. Even checken hoe laat het is, even kijken of ik iets heb gemist.
Meteen valt mijn oog op de melding: Herinneringsmail pre-operatieve afspraak woensdag 24-07 10.35 uur😳. Direct klaar wakker en in de war. Herinnerd worden aan iets wat ik niet vergeten ben omdat ik simpelweg niet op de hoogte was voelt niet tof. En er hoort een onbekende operatie datum bij, een nog niet gevoerde informatieve afspraak met de chirurg en.... Om 6.00 uur in de ochtend is er behalve de spoedeisende hulp in het ziekenhuis niemand te bereiken. Dus de enige keus is wachten tot de telefoonlijnen om 9.00 uur worden geopend, heel irritant. (Heel eerlijk? Ik heb van schrik de spoedeisende hulp bellen, bijna overwogen😟)
Het uiteindelijke telefoontje verheldert veel. De verpleegkundige van de kurenkamer (waar je de chemo krijgt) heeft mijn aanvraag voor een port-a-cath in werking gesteld. Het ziekenhuis is vergeten om mij op de hoogte te stellen van de afspraken die hieruit zijn voortgekomen. Met wat kunst en vliegwerk krijgen we die afspraken er morgen ook wel weer ingepland. Eerst de informatie van de chirurg aanhoren, daarna beslissen of ik echt een P.A.C. wil. Dan de pre-op afspraak en dan de operatie datum.
Ter verduidelijking, een P.A.C. plaatsen ze onder narcose en is een semi-permanente aansluiting voor bloedafname en infuus. Voor iemand zoals ik, wakkerliggend van injectienaalden een uitkomst. Voor Dennis die dat lastig te begrijpen vindt een extra risico. Dus voor het eerst in dit traject verschillen onze inzichten.
Dus wederom lopen we opnieuw tegen een uitdaging aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten