De laatste keer bestralen achter de rug. Hulde voor alle mensen van het AMC waarmee ik te maken heb gehad. Vriendelijk, meelevend en professioneel. De mensen bij de balie en planning, doktoren en verpleging, kortom iedereen. Er zat op een gegeven moment een fout in de planning, deze werd heel soepel opgelost. Ik had vanaf dag 2 een knalrode plek op mijn borst, direct alertheid, extra controle etc. Kortom wij zijn supertevreden!
Dat het nu jeukt, stuk is onder mijn borst, er verhardingen zitten in mijn borst en ik alleen maar shirts aan mag met hoge hals, supervervelend. En dat mijn borst knalrood is en zo ongeveer licht geeft in het donker en in koude nachten kan dienen als verwarmingselement ach dat went. Maar dit wordt de komende weken ook weer beter. En dat dit de bijwerkingen zouden zijn wist ik. Maar het risico nemen dat er ook maar het kleinste fliebertje narigheid blijft zitten zonder daar zoveel mogelijk tegen te doen is en was geen optie.
Ik ga de strijders met zwaarden voorlopig helpen door een zondvloed te creëren met water drinken. Wegspoelen die ellende!
En voorzichtig ga ik beginnen met het opbouwen van een nieuwe relatie met mijn borst. Nu is het vooral een "ding" wat ik deelde met vele, wat aangepakt moest worden. Zij moet me weer eigen worden, we moeten elkaar weer opnieuw leren kennen. En vooral moet er flink gewerkt worden aan een goede verstandhouding en betere vertrouwensband.
Stap voor stap, maar ook dit tackel ik wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten