2020

Ochtend ziekenhuis achter de rug en weer veel wijzer.

Bestralen was weer 🍏tje, 🥚tje. Liselotte mocht mee om te zien hoe dit in zijn werk gaat. Maakt voor haar het proces meer begrijpelijk hoopte we. De puberale reactie op de vraag hoe vond je het, was uiteraard mwah... Dus wat ze er echt van vond blijft nog even onduidelijk. (Pubers..... vermoeiend volk😣).

Na het bestralen zijn we bij de oncologisch verpleegkundige geweest. Dit is 1 van de contactpersonen tijdens de periode van chemotherapie. Wederom vriendelijk en een duidelijke uitleg. Wat dat betreft zijn we heel erg tevreden over het ziekenhuis! We lopen heus wel tegen wat dingen aan, maar ze worden goed opgelost. De hele waslijst met de mogelijke bijwerkingen van de kuren die ik ga krijgen hebben we doorgenomen. Daar word je niet vrolijk van, maar ik hoef ze niet ( allemaal) te krijgen. Dus aangezien het hele traject van hoop en vertrouwen aan elkaar hangt, ga ik nu hopen dat de bijwerkingen mee gaan vallen. Vertrouwen is in dit geval wat moeilijker, ik ben zo argwanend als het maar zijn kan...🤨

Kort samengevat, ik krijg vier chemokuren van 2 weken en 12 chemokuren van 1 week. In principe  alles achter elkaar, mits mijn lijf dat trekt. De lijst met bijwerkingen bespaar ik jullie hier, ik ga erover klagen als ik ze heb. En aan het eind van het proces ga ik vertellen wat ik mocht overslaan, en wat hoop ik dat dat een ellenlange lijst mag zijn.
Het betekent dat als het meezit ik net voor de kerst klaar ben. Dan kunnen we 2020 beginnen met herstellen! Ik kijk er nu al naar uit.

We starten met de chemo op vrijdag 18 juli. Op 2 juli is mijn 15e en laatste bestraling. In de twee weken pauze gaan we als alles voorspoedig blijft gaan op vakantie. Uiteraard naar Liginiac!

Hoe voelen we ons op dit moment; een beetje teleurgesteld dat we maar 2 weekjes op vakantie kunnen☺. Als ik dit type denk ik, waar heb je het over, maar toch is het zo. En voor mezelf geldt dat ik steeds vaker in de afgelopen dagen hardop heb gezegd dat ik er minimaal 3/4 jaar volledig uit lig, en voor de rest geen idee heb hoe snel herstel daarna gaat. Dat maakt het echt, dit maakt dat ik werkelijk mijn werk uit mijn hoofd zet, dit maakt dat ik me realiseer dat ik moet leren hulp te accepteren, dit maakt dat ik afweeg wat ik wel en niet wil en kan doen. Stapje voor stapje komen we er wel. Makkelijk zal het niet zijn, maar ik weet dat we een hoop steun zullen krijgen.

2020 wordt ons jaar heb ik besloten! Ff nog wat hobbels nemen 😳, maar we komen eraan.