Relatief

Je hebt wereldleed, persoonlijk leed, andermans leed, ver van mijn bed leed en nog veel meer leed. Kortom een hoop verschillende soorten leed. En elk op zijn eigen schaal minstens even vervelend.

Ik ben een ware meester in het relativeren van mijn eigen leed. Er zijn vaak veel ergere dingen. Soms slaat dit relativeren door in bagatelliseren, maar ach. Het was daardoor dat je me zelden hebt horen klagen. Het was daardoor dat ik in staat was om in mijn hoofd vrijwel ongeschonden uit de strijd te komen in het traject tegen mijn borstkanker.

Ik heb onbewust aangenomen dat ik tijdens mijn herstelperiode de leuke dingen die ik heb moeten missen weer op zou pakken. Een strandwandeling, degene die ik al lang niet heb gezien weer ontmoeten, verjaardagsfeestjes aflopen, mensen bij ons thuis uitnodigen en niet te vergeten naar ons (klus)huis in Frankrijk. 

Corona maakt dat mijn herstelperiode er heel anders uitziet. Meestal relativeer ik dit. We hebben het tenslotte goed. Er zijn mensen die veel zwaarder worden getroffen.

Maar soms, soms lukt dit niet. Soms gun ik me een momentje om boos en verdrietig te zijn. Om vervolgens diep adem te halen, mijn schouders te rechten en me te realiseren wat we wel hebben.

Dat neemt niet weg dat Corana,

We missen ons huis in Frankrijk.  

I