Aangezien ik met Dennis aan mijn tweede leg begon zat ik eerder dan hij in het ouderlijke emotionele watjes stadium omdat ik al mama was. Dennis maakte die verandering door toen wij Liselotte kregen. Daar waar hij nog wel eens de draak met mij stak als ik met tranen in mijn ogen tv keek zat hij ineens ook met vochtige ogen wanneer er kinderleed voorbij kwam. Met enige genoegdoening confronteerde ik hem met zijn emotionele watjes kant.
Het blijkt dat wanneer je te maken krijgt met kanker het emotionele watjes gebeuren zich vergroot. We betrapten elkaar op natte ogen tijdens het televisie kijken, het was overduidelijk het beperkte zich niet meer tot kinderleed. Dit keer liepen we de verandering gelijktijdig door. We zijn inmiddels gezamenlijke emotionele watjes en weten dat van elkaar. Een naar nieuwsbericht, een zielige film, een gevoelige documentaire het kan zomaar de aanleiding geven tot vochtige ogen.
Als je geconfronteerd wordt met kanker is de wereld nooit meer zoals daarvoor.
Ik denk dat ik maar een grote hoeveelheid tissues en papieren zakdoekjes ga inslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten