Dagje Ziekenhuis

Gisteren was mijn afspraak met de oncoloog. In plaats van in het ziekenhuis zou deze telefonisch plaatsvinden. Om 9.30 uur zat ik klaar. Aantekeningen, vragenlijstje en een kop koffie de voorbereidingen aan mijn kant waren prima. 10.00 uur en nog geen telefoontje.  Check of geluid van telefoon wel aanstaat. 10.10 nog steeds niet gebeld. Check of ik de tijd van de afspraak wel goed heb. 10.30 ik bel naar de afdeling oncologie, ze bevestigen dat ik een afspraak heb. Maar het is erg druk en mensen nemen niet altijd hun telefoon op dus het verloopt erg chaotisch.  

11.10 mijn telefoon gaat! Het is de oncoloog. Na een minuut of zeven blijft het ontzettend stil aan de andere kant van de lijn. Het blijkt dat ik praat tegen niemand. Als ik na even afwachten terug probeer te bellen zijn de telefoonnummers van het ziekenhuis niet bereikbaar. Ik zie een berichtje voorbij komen dat er een landelijke storing is. Dat verklaart een hoop. 's Middags volgt nog wat op en neer gebel om mijn vragenlijstje afgehandeld te krijgen. Het leek wel een oudewets dagje ziekenhuis. 

Samengevat werd ik blij van de antwoorden. Ik ben inderdaad geen risicogeval, dat had ik goed begrepen. Ik heb een recept voor een medicijn tegen de opvliegers 's nachts. En over drie maanden een vervolgafspraak, hopelijk gewoon (op tijd) in het ziekenhuis. Mijn lymfoedeem is zo urgent dat ze een bericht doet naar mijn oedeemtherapeut dat de behandeling door moet gaan.