Behalve dat het één van de weinige discussiepunten is tussen Dennis en mij die eens in de zoveel tijd wat vuurwerk veroorzaakt kunnen we prima met elkaar in hetzelfde huis leven. Ik was tijdens ons "vorige leven" voldoende van huis om me niet mateloos te irriteren aan ontstane rotzooi en na wat vuurwerk eens in de zoveel tijd werden achterstallige zaken gezamenlijk aangepakt.
Toen ik ziek thuis kwam te zitten heb ik me heel snel neergelegd bij het feit dat Dennis het huishouden op een andere manier doet dan ik. Mijn schoonouders hebben Dennis gered voor wasblunders door een hoop van de was voor hun rekening te nemen. En verder liep het redelijk, er was alleen een achterstand in de "grote klussen".
Nu ik nog niet fulltime werk en de agenda verder ook vrij leeg is komen we ook daar langzaam maar zeker doorheen.
En misschien lukt het me om puberlief een aantal slechte gewoontes af te leren nu ik haar op de lip zit. Voor zover het puberzijn dit toelaat uiteraard. Het resultaat zal waarschijnlijk pas blijken als ze het huis uitgaat. Hierbij alvast een boodschap voor toekomstige aanhang: ik heb mijn best gedaan!
En heel misschien lukt me dit ook wel bij Dennis, al vraag ik me af of het kan. Aangeboren afwijkingen van deze aard schijnen heel hardnekkig te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten