Order!!!

Ik ben best trots op mijn lijf. Tot voor kort sloegen we ons heldhaftig door het hele proces heen, en viel het me niets tegen. Herstel van de operatie en het plaatsen van de p.a.c. ging vlot. De bestralingen waren goed te doen. Bij de chemo herstelde mijn lijf zich keer op keer redelijk. Dit bleek uit goede uitslagen van de bloedwaardes, de kwalen en bijwerkingen waren vervelend maar te doen. Dus dan valt het tussen de oren ook te handelen.

Met nog maar 4x te gaan merk ik dat mijn lijf het steeds zwaarder krijgt. Mijn energielevel loopt niet meer achteruit, maar rent. Sneller dan ik het in mijn hoofd kan bijhouden, dus knal ik regelmatig tegen mijn grenzen aan.

Mijn geopereerde borst heeft last van lymfoedeem. Dit is pijnlijk en zorgt ervoor dat ik minder goed slaap omdat ik niet lekker kan liggen op de kant met cup H. Dit hangt samen met het verkleven van het litteken, mede het gevolg van de bestralingen.  Ik heb er vertrouwen in dat dit goed komt met lymfoedeem therapie, maar de behandelingen zijn geen pretje. Het los masseren van het litteken voelt alsof ze prikkeldraad doet. Ik heb nu na 30 jaar nog profijt van de zwangerschapsgym. Ik puf de pijn weg zoals toen geleerd.

Mijn maag en darmstelsel krijgen het ook steeds zwaarder te voorduren. Dit maken ze duidelijk door zeer selectief te zijn in wat er voor voedsel wordt geaccepteerd. Bevalt het niet dan word dit luid en duidelijk gecommuniceerd.  Hierbij worden boeren, scheten en de hik ingezet.

Tja en ook mijn huid, nagels en haar beginnen het meer dan zat te worden. De restanten haar vallen toch zo op het laatst nog uit. Mijn nagels doen uit protest gewoon zeer en voor mijn huid zijn de zalfjes niet aan te slepen.

Maar het meest vervelende is dat ik net heb moeten bellen dat ik last heb van gevoelloosheid in mijn vingertoppen, neuropathie is daarvoor de luxe naam. Wanneer je daar last van hebt kan dit blijvende schade aanrichten. Dus er treed een soort alarmfase in werking als je daar melding van maakt. 

Nu baal ik enorm dat er de kans bestaat dat ik de kuur niet volledig kan afmaken. Terwijl er daarnaast heel diep verstopt in mijn hoofd zich de hoop vestigd dat ik er misschien eerder mee klaar ben. Wat kun je dan discussies hebben tussen je gevoel en verstand...

Het schijnt dat John Bercow tegenwoordig tijd over heeft. Mischien wil hij mijn gedachten tot de "Order!" roepen.