Zoals het nu lijkt heb ik op 1 november mijn laatste kuur gehad. Ik had me mijn laatste kuur voorgesteld als een speciale gebeurtenis, een heugelijk feit, iets bijzonders. Ik stelde me voor dat ik in tranen (ik huil tenslotte tegenwoordig om alles) maar blij de kurenkamer uit zou huppelen. Nadat ik de verpleegkundigen had bedankt voor de goede zorgen en getrakteerd op wat Soets om te bedanken. Om vervolgens met Dennis en Liselotte te gaan vieren dat we deze fase achter de rug hadden.
Nu lijkt het erop dat die laatste keer heel gewoontjes en stiekem al is geweest. We moeten maar eens gaan bedenken hoe we het alsnog af gaan sluiten volgende week.
Ik ben nog altijd dezelfde en dus flexibel in het bijstellen van de planning als dat nodig blijkt. En blijkbaar is het nodig en hoe meer ik eraan wen, hoe blijer ik wordt.
De bijzondere ontwikkelingen volgen wel snel op elkaar, maar dat past ook wel bij jou.
BeantwoordenVerwijderenSnel schakelen is niet moeilijk voor jou.
Nu een voorspoedig herstel, tot gauw, Corné en Ellen
Het is ff lastig als je faar niet op ingesyeld was maar wat heerlijk, niet meer die nare maar noodzakelijke chemo.
BeantwoordenVerwijderenWeer herstellen, nieuwe energie opdoen en niet meer die wekelijkse gang naar het ziekenhuis. Jippie!
💪👍😘💖🎉 Nelleke en Gerard