Stavaza

Stand van zaken, een term die me te binnen schoot toen ik bedacht dat ik de eerste van de vijf maanden erop heb zitten.

Tja en wat is dan die stand van zaken:
▪Ik ben zo goed als kaal maar wimpers en wenkbrauwen heb ik nog. Nu is de verwachting dat deze, na ronde 3, ook rap het toneel zullen verlaten. We wachten af. Ik heb er niet zoveel moeite mee en ook mijn omgeving went er aan. Wat ik er eigenlijk het meest vervelend aan vind is dat het me, ten overstaan van de hele wereld, bestempeld als patiënt terwijl ik er verder niet ziek uitzie. En er zeker op mijn goede dagen ook niet mee te koop wil lopen. Mutsjes helpen er ook niet aan om het te verbergen, ze verbloemen het hooguit een beetje. (Notitie aan mezelf: mutsje aanschaffen met bloemenprint). En een pruik met alle ongemakken die erbij horen weegt voor mij niet op tegen die enkele momenten dat ik het ongemakkelijk vind.
▪Misselijkheid valt nu met de medicijnen enorm mee, en overgeven is gelukkig nog niet aan de orde geweest.
▪De stoelgang is nog wel geklooi, diarree en verstopping zijn uit den boze. En aangezien de chemo het slijmvlies in je darmen ontregeld kan dit problemen geven. Maar tot nu toe is dit te managen met de juiste voeding, heel veel drinken en zakjes met oplospoeder wat de darmen ondersteunt. Probleempje met de zakjes is dat ze super vies zijn. Waardoor ik me er enkel en alleen toe kan zetten om ze op te drinken vanwege de angst voor ongeregeldheden.
▪Smaak en eetlust zijn ook issues tijdens chemo. De medicijnen die ik erbij krijg verhogen mijn eetlust, van nature heb ik geen rem en ik ben een emotie-eter. Dus de eerder genoemde juiste voeding is samengevat in een rantsoen.  En ter bescherming van de mensen in mijn omgeving zitten uien, kool en andere luchtproducerende voedingsmiddelen ook niet in het rantsoen. Mijn eigenbelang daarbij is dat ze dan niet vluchten, alleen is ook zo ongezellig tenslotte. Mijn smaak is wel iets veranderd maar (nog) niet weg. Hier ben ik blij mee, elke dag dat niet alles vies smaakt is meegenomen. Hoewel niet zondigen door de ongezonde dingen te eten als alles akelig smaakt wel makkelijker zal zijn.
▪Mondproblemen zoals blaasjes, stuk tandvlees, schimmelinfectie, aften etc. heb ik ook nog nauwelijks.  Op af en toe een blaasje, hele droge lippen en gevoelig tandvlees na valt dat mee. Scherp eten doet wel zeer in de mond en is te prikkelend voor de darmen, dus dat is ook uit het rantsoen gegooid. Maar ook deze bijwerkingen vallen me zeker niet tegen. Of het helpt of niet, ik blijf aan de kamillethee en vaseline verslaafd de komende maanden. Kwestie van baat het niet dan schaadt het niet.
▪Aangezien chemo alle vliezen in je lichaam te grazen neemt behoort het hoornvlies daar ook bij. Ik heb hier behoorlijk last van en het is super irritant.  De oogdruppels geven wel wat verlichting maar lossen het probleem niet op. Het scheelt als ik zo mijn wimpers niet meer heb, dan hoef ik die 's morgens niet uit elkaar te peuteren om mijn ogen open te doen.
▪Alles wat ik vergeet gooi ik tegenwoordig op het verschijnsel chemobrein. Dit is net als zwangerschapsdementie een lekker simpel excuus. Seniorenmomentje was tegenwoordig een excuus wat me wel eens werd aangedragen maar die vond ik zelf nog ietsje te confronterend. Ik ben er nog niet van overtuigd dat ik al last heb van chemobrein aangezien een hoofd vol gedachten aan kanker en het gehele proces en de narcoses ook ongetwijfeld schuldig zijn. Het is wel één van de verschijnselen die me als ik het de kans geef bang kan maken. Vooral de gedachte "hoe ga ik mijn 'ik 2.0' accepteren en handelen met wat ik inlever". Gelukkig ben ik nog steeds in staat om deze gedachte te overpeinzen er een traan of wat om te laten, in sommige gevallen te bespreken en vervolgens te parkeren. Stap voor stap tenslotte, en deze stap is niet voor nu.
▪Vermoeidheid en conditieverlies zijn de gevolgen van de chemo die zoals ze zeggen gaan stapelen. Om zoveel mogelijk in goede algehele conditie te blijven zijn een normaal ritme en in beweging blijven essentieel en daar ben ik druk mee. Ik had voor de chemo al flink ingeleverd aan energie door de operatie, alle stress en bestralingen. Dus ik had verwacht dat het door de chemo enorm snel achteruit zou gaan. Dat is voor nu nog niet zo. Ik heb een aantal superberoerde dagen, maar de rest is niet zo beroerd als wat ik bij sommige anderen lees in blogs. Ik heb moeten wennen dat alles in huis wat ik voorheen even snel deed een klus op zich is geworden. Heel veel tijd en energie zit in bezig zijn met mezelf verzorgen, zalfje hier pilletje daar, controleren op mogelijke complicaties etc. Fysio (sport) en ziekenhuisbezoeken nemen ook de nodige tijd in beslag.  En doordat ik veel meer slaap, ipv 7 nu 11-12 uur, heb ik veel minder tijd te besteden. Maar het angstbeeld dat ik vijf maanden lang lamlendig, beroerd en moe op de bank en in mijn bed zou hangen is wel getackeld. Ook als het minder wordt ga ik er wel doorheen komen.

Conclusie: ik heb, als alles volgens planning verloopt 8+12=20 weken te gaan. Week 1 t/m 4 kunnen we afvinken en waren naar omstandigheden niet slecht.