Ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar alweer zoveel verder als een jaar geleden. Een jaar geleden had ik het grootste deel van mijn bestralingen erop zitten. Moest ik nog beginnen met de chemo's. Had ik (gelukkig) geen benul dat we een pandemie tegemoet gingen. Wist ik niet wat het woord triage betekende.
Nu weet ik zoveel meer als een jaar geleden. Maar net zoals een jaar geleden kan ik niet in de toekomst kijken. En hoewel ik zeer nieuwsgierig van aard ben, vind ik dat wel rustgevend.
Ik heb nog wel wat wensen op korte termijn. Ik wil nog wat meer terug naar mijn oude energielevel. Ik hoop op korte termijn toch de motivatie te vinden om mijn kilo's die tijdens mijn proces dankzij de medicatie en het emotie (vr)eten eraan gekomen zijn eraf te krijgen. De bijwerkingen van de hormoontherapie hoop ik ook te tackelen samen met mijn oncoloog met name het verbeteren van mijn nachtrust staat hoog op mijn wensenlijstje. En het binnen de perken houden van mijn lymphoedeem zou ook prettig zijn. Ik hoop ik dat het blijft bij de relatief kleine bundel met klachten die ik nu heb.
Maar vooral zie ik de toekomst positief tegemoet. Krijg ik energie van de dingen die ik weer kan. Geniet ik van de balans die we als gezin weer gevonden hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten