Gelukkig mag ik sinds vandaag, als tweede bezoeker, bij mijn moeder op bezoek. Dat biedt voor mijn moeder aanspraak als uitbreiding op de dagelijkse bezoeken van mijn vader. Alles op afspraak en maximaal een uurtje, maar beter dan niets.
Tot mijn moeder drie weken geleden haar been brak waren mijn ouders zelfredzaam. Nu is de situatie wat mijn moeder betreft 180° gedraaid. Mijn moeder kan zichzelf niet redden en heeft zoveel hulp nodig dat het voor mijn vader niet mogelijk is om dat te kunnen bieden. Mijn indruk is dat door de enorme werkdruk in het verpleeghuis in combinatie met alle Corona perikelen er onvoldoende informatie is verstrekt aan mijn ouders over wat er van hun wordt verwacht en wat zij kunnen verwachten.
Dit gaf vandaag wrijving. Mijn vader werd begin van de middag gebeld of hij al een rolstoeltaxi had besteld voor de afspraken bij de röntgenfoto en het consult morgen in het ziekenhuis.
Aangezien hij noch mijn moeder hadden meegekregen dat dat van ze werd verwacht viel de korte termijn van de opdracht ze wat rauw op het dak. Enige onrust bij mijn moeder en weerstand bij mijn vader waren het gevolg. Na wat getelefoneer onderling, met de zorgverzekeraar en het taxibedrijf was het binnen afzienbare tijd geregeld.
Maar dit soort zaken geven veel onrust. En zolang we de regels niet kennen en de communicatie summier is door alle beperkingen van de Coronamaatregelen zullen we nog wel wat lessen te leren krijgen.
Voor nu hopen we op goede resultaten morgen van de röntgenfoto's.
Voorbeeldfoto van ijzerwerk in een onderbeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten