Bedrijfsartsen zijn ook een categorie apart. Ook daar is er regelmatig onbegrip of druk vanuit de werkgever om iemand aan de slag te krijgen. Er zijn daarom zelfs bedrijfsartsen (BACO's) die zijn gespecialiseerd in kanker en werk. Maar er zijn ook bedrijfsartsen die wel in staat zijn om de werknemer te ondersteunen zonder hun opdrachtgever tekort te doen.
Dan is er nog de wet poortwachter. Met al zijn regels, spoor 1, spoor 2, arbeidsdeskundige advies, oordeel UWV ga zo maar door. Regels waar je eigenlijk tijdens je herstel totaal niet op zit te wachten.
Ondanks mijn nuchtere aard vlogen de, met name zware negatieve verhalen me weleens aan. De gedachten met weerhaakjes ontstonden soms. Wat als....
Tot nu toe verloopt mijn herstel top. Ik word geconfronteerd met mezelf. Leer nee zeggen en grenzen stellen. Heb ook duidelijk gezien dat het struikelen (voor mijn gevoel ben ik niet gevallen) en opstaan is. Een enkele keer even een pas op de plaats.
Ik bof met mijn werkgever, manager, collega's en bedrijfsarts. Ik ondervind daar medeleven en steun. Daarnaast werkt mijn karakter mee. Ik ben in staat om de positieve dingen te blijven zien en benoemen.
Ik wil de mensen die een zwaar traject doorlopen niet tekort doen. Maar ik wil mijn positieve verhaal ook naar buiten brengen. Vooral om de lotgenoten die nog aan het begin van hun traject staan een hart onder de riem te steken. Gelukkig verlopen er ook trajecten positief.
Het is goed om geïnformeerd te zijn over wat er moet en kan gebeuren. Maar even vaak pakken trajecten wel goed uit.
Het wordt in mijn geval nooit meer zoals voor 10-04-2019. Maar het had zoveel slechter gekund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten