In overleg besloten we afstand van de piano te doen. Bij puber was de enige voorwaarde dat de opbrengst voor haar was, het was tenslotte haar piano. En deze opbrengst brengt haar weer een stapje dichter bij haar rijbewijs.
Regelmatig ontvingen we via marktplaats of Facebook een bod, maar evenvaak reageerde men daarna helemaal niet meer. En alle andere keren haakte men af op de trap voor ons huis. Het is tenslottte best een gewichtig geval zo'n piano.
Ik had al voorzichtig geopperd om de piano dan maar gewoon af te voeren, desnoods gedemonteerd. Inmiddels was de kast die in de plaats van de piano moest komen al aangeschaft. Tijdens de discussie hierover kreeg ik een bod van P..
P. vroeg of haar zoon langs mocht komen om de piano uit te proberen. De eerste die voordat er afspraken werden gemaakt de piano wilde keuren. Hoopvol ging ik daarmee akkoord, het leek een serieuze belangstellende.
En het was meer dan dat. Zoonlief was verkocht! En ik ook, het werd een kwestie van gunnen. Maar ook hij zag onze trap als een mogelijk onoverkomelijk obstakel. Omdat het een kwestie van gunnen was geworden voor mij overtuigde ik o.a. Dennis ervan dat we het gevaarte gingen bezorgen. Het kostte wat moeite om sterke mensen en transport te regelen. Bedachte oplossingen werden gedwarsboomd door technische problemen met vrachtauto's. Maar uiteindelijk is de piano gegaan zoals hij is gekomen. In de kar van zwagerlief zijn werk en met behulp van een hoop spierballen en brute kracht. De spierballen werden gekweekt tijdens crossfit en geleverd door lieve vrienden die tijd wilde stoppen in een opwelling van mij.
De piano stond amper op zijn plek of de nieuwe eigenaar zat er al achter. Overduidelijk helemaal in zijn nopjes. Ik was blij met mijn opwelling.
Heel fijn dat het is gelukt. En weer iemand blij gemaakt
BeantwoordenVerwijderen