Hierdoor heb ik me afgelopen donderdag ook uitstekend vermaakt. Ik ben met de trein naar het groepsinterview in Amsterdam geweest. Ik heb tussen Amsterdam en Lelystad samengereisd met een sympathieke onbekende mevrouw. En ben gedurende de verdere reis en terugreis niet eens toegekomen aan mijn meegenomen boek. Het meeluisteren van gesprekken was veel vermakelijker.
Het groepsinterview was nog vele male boeiender. Er waren 10 vrouwen met borstkanker, waaronder ikzelf, met evenzovele verschillende ervaringen. En niet te vergeten evenzovele manieren van met elkaar omgaan. Geweldig om dit gade te slaan.
Heel veel jaren geleden ben ik over het ongemakkelijke gevoel heen gestapt wat de kennismaking met een (grote) groep soms met zich mee kon brengen. Ik realiseerde me dat over het algemeen iedereen in meer of mindere mate last heeft van dat gevoel, en gedeelde smart is tenslotte halve smart. En het was, en is, me tenslotte nog nooit overkomen dat ik ergens geen aansluiting vond.
Dat dit niet geldt voor iedereen is bij dit soort groepsactiviteiten altijd duidelijk zichtbaar. Dus hulde voor de aanpak van de projectgroep, door hun voorbereidingen en aanpak was binnen de groep het ijs snel gebroken. Daarbij het feit dat we een gemeenschappelijke ellende hadden, borstkanker, maakte gesprekken makkelijker. En het gezamenlijke doel, lotgenoten en toekomstige lotgenoten helpen om die k....ziekte en periode dragelijker, makkelijker en overzichtelijker te maken maakte dat er hard gewerkt werd. Er volgen tussen nu en half maart nog 2 bijeenkomsten. Daar heb ik zin in, ik ben ontzettend benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.
'S avonds ging letterlijk en figuurlijk om 20.30 het licht uit. Ik was op alle fronten gesloopt. Maar wel enorm in mijn nopjes door een boeiende en ook nuttige dag.
💖😘 Nelleke
BeantwoordenVerwijderen