Controle bij de mammapoli.

Vandaag stond er een controle bezoek bij de mammapoli op het programma. Omdat er geen bloedonderzoeken, mammografie etc aan vooraf waren gegaan ging het niet om uitslagen, dus er was geen spanning voor het bezoek. Wel hadden we ons voorbereid door na te denken en te bespreken wat voor vragen we nog hadden. En onze gezamenlijke  hoofdvraag was vooral, hoe gaat het proces nu verder.


Jaarlijks zal er ter controle een mammografie worden gemaakt. Mochten daar onduidelijkheden of verontrustende dingen op te zien zijn dan eventueel nog een echo. Het prettige hiervan is dat de afspraak met de chirurg twee uur na de mammografie wordt gepland zodat het wachten op de uitslag niet zenuwslopend lang is. Deze jaarlijkse controle vindt plaats in mei in mijn geval.


Verder geldt, dat wanneer ikzelf iets verontrustend vind, ik altijd een afspraak kan maken bij de mammapoli. En met overige pijntjes en kwaaltjes waar ik tegenaan loop kan / mag / moet ik me melden bij mijn huisarts.


Tevens hoorde bij het bezoek een controle van de borsten. Ze kon niet anders dan met me eens zijn dat de borst veel verdikkingen had, vocht bevatte en het litteken vast zat.  Ze kon zich de staat van mijn borst nog herinneren van de keer dat ik moest stoppen met de chemobehandelingen. Het vurige rood en de afmeting hadden indruk gemaakt blijkbaar. Dus kon ze mijn mening delen dat het beter gaat, het betekent simpelweg dat ik door moet met de oedeemtherapie, maar dat was al het plan.


Kunstig bracht ze alle ingewikkelde zaken in een gemoedelijk gesprek ter sprake. Gewichtstoename door de chemo- en hormoonkuur, hoe het met Dennis aan de zijlijn ging, hervatten van werk, de verwachte duur van herstel, het feit dat je leven nooit meer hetzelfde zal worden en de roze olifant intimiteit. In het gesprek kwamen al onze vragen aan bod en werden helder beantwoord.


Voor de hormoontherapie moet ik over twee maanden naar de oncoloog, tot die tijd staan er geen ziekenhuisbezoeken gepland. Heerlijk!