Afscheid van het roodborstje.

Mijn verstandhouding met mijn rechterborst is nog niet optimaal maar wel aanzienlijk verbeterd. Ik stond net onder de douche toen ik me dat realiseerde. Van bovenaf bekeken ziet alles er, op het kleurverschil na, weer uit of het normaal is. En in bed kan ik weer op mijn rechterzij liggen zonder het gevoel te hebben dat ik ergens op lig, wat dan gewoon vocht blijkt te zijn wat zich aan de zijkant heeft opgehoopt.

De lymfoedeem houd ik in samenwerking met de therapeut in balans. Met tape sturen we het vocht langs de lymfebanen en het eigenwijze vocht wordt alsnog weggeveegd tijdens een sessie. En met de regelmatige massage van het bindweefsel voelen het litteken en de stugge plekken aanzienlijk beter. 

Het begint weer mijn borst te worden in plaats van een lastig aanhangsel wat zeer doet en onbetrouwbaar is.

Uiteraard nooit de hoop opgegeven dat dit zou gebeuren. Maar ten tijde van cup Z er wel eens wanhopig naar verlangd.