Held!

 

 Ik baal van de lock down, zoals zovelen. Het weer enigszins gewoon contact hebben met dierbaren, collega’s en studenten was simpelweg fijn.

Na de persconferentie zat ik een beetje in de klaagmodus. Ik durf het niet zo heel goed te bekennen want over het geheel genomen valt er niet zo heel veel te klagen. Wij worden financieel niet geraakt, mijn baan staat niet op het spel en ook Dennis werkt bij een solide onderneming. Puber haar onderwijs gaat redelijk goed door verwacht ik. Dus…….

Dennis reageerde op mijn klaagzang met de mededeling dat hij de lock down eigenlijk wel geruststellend vindt. Ik kom daardoor niet meer onder de mensen, dat vond hij toch wel spannend. Studenten komen uit alle windstreken tenslotte en de verhalen over de feestjes en het gedonder op de campus waren ook niet al te geruststellend. En de angst dat Corona voor mij niet mild zou verlopen door mijn nog kwetsbare gezondheid en onderliggende kwalen, zit er bij Dennis in.

Ik bestelde boodschappen, vermeed in mijn ogen onnodige contacten, winkelen deden we sowieso al zelden en dat liet ik met plezier achterwege. Dus in dat opzicht vond ik dat ik zorgvuldig mijn keuzes maakte. Ik was voorzichtig maar niet bereid om me volledig af te zonderen. Zo kwetsbaar zag ik mezelf niet.

Behalve de opmerking, doe je voorzichtig!, als ik naar mijn werk ging heeft Dennis er verder nooit veel woorden aan vuil gemaakt. Hij heeft me geen strobreed in de weg gelegd, niet lopen zeuren en zemelen maar geaccepteerd dat ik vind dat ik alles weer kan.

 

Dat maakt dat Dennis mijn held is, alweer!