Verontrust door rode boxershort

Donderdagochtend liep Dennis me voorbij in een rode boxershort. Dit verontruste mij, want deze boxershort was mij totaal onbekend. Na wat achterdochtig graafwerk in mijn geheugen, want  chemobrein, kan ik mij niet herinneren de boxer eerder te hebben gezien of te hebben aangeschaft. Van heel diep van binnen komt een onbehagelijk gevoel omhoog kruipen. Tegen mijn zin in ga ik op onderzoek uit. Als ik de la van de kast van Dennis opendoe en wat rondsnuffel wordt mijn nare voorgevoel bevestigd. 

Hij is aangekomen bij de onderste exemplaren in zijn la. Dit betekent dat ik enorm achterloop met het wegwerken van de was. Als ik gewoon bij ben met de was  komt Dennis niet toe aan de onderste, z.g.a.n. exemplaren. Die zijn mij dus blijkbaar onbekend, toch een klein beetje chemobrein, aangezien ik ze meestal inkoop.

Het bevestigde dat ik weer even moet zoeken naar de juiste balans tussen werk, huishouden en relaxen. En niet alleen ikzelf maar ook puber en Dennis. Ik verbeeld me wel regelmatig dat alles weer bijna bij het oude is, en straal dat dan ook uit. Maar ik zit nog steeds in de opbouwfase en die gaat goed maar uiteraard minder snel dan we zouden willen.

Het lange Hemelvaartweekend bood gelukkig voldoende tijd om weer even een inhaalslag te maken. Vandaag doen we lekker (bijna) niets. En morgen gaan we weer met frisse moed op zoek naar de juiste balans.