Soms is het ook genant vind ik. Kletsen met studenten doe ik met regelmaat en plezier. Als je dan kunt benoemen dat ze ooit een rugoperatie hebben ondergaan, een les hebben gegeven op een middelbare school over ketchup maar domweg niet op de naam komt als je met ze praat, voel ik me niet altijd gemakkelijk.
Ik los het altijd op door bij elke gelegenheid te roepen dat ik zo slecht ben in het noemen van namen. En ik heb geleerd om er maar zo open mogelijk over te zijn. En bij voorbaat roep ik dan maar dat ik dubbel pech heb. Is het geen senioren momentje dan is het wel chemobrein. Daarmee verhul ik dat het altijd al slecht in namen was, ook toen ik nog geen excuus had....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten