Aan de zijlijn

Regelmatige bezoeken aan het ziekenhuis en artsen, wachten op uitslagen en ladingen medische informatie. We zitten er weer midden in. Dit keer aan de zijlijn bij mijn vader. 

Blaaskanker, zoals het nu lijkt in een vroeg stadium. De cytoscopie oftewel het kijkje in de blaas, een CT-scan en de TUR blaas zijn achter de rug. Nu is het wachten op de uitslagen en het bijbehorende behandelplan. Dit volgt eind volgende week. Alles wijst erop dat het wel eens een gunstig scenario kan zijn. Maar voor de zekerheid moeten we nog even geduld hebben. 

Gelijktijdig zijn we druk met mijn moeder. Het is geen gemakkelijke beslissing wel of geen knieprothese. Tot overmaat van ramp is de afdeling waar ze zit in het verpleeghuis in quarantaine. Hierdoor is her knie-traject doorgeschoven naar half februari.  Hoewel ik het vervelend vind voor haar, het geeft wel een beetje rust.

Morgen gaat Dennis onder het mes voor zijn knie. Alleen een ruggeprik en dagopname dus dat valt best mee. Hopen dat zijn revalidatie wil vlotten. De eerste afspraak bij de fysiotherapeut is al gemaakt en de hometrainer staat klaar in de huiskamer. En ik ben zeer gemotiveerd dat hij snel gaat herstellen :-).

We zitten in uitdagende tijden. Maar we hebben ook ervaren dat we een hoop aan kunnen. Onze stip op de horizon is wederom Liginiac, alleen de datum is nog wat onzeker.