Het uitzicht vanuit de keuken van ons "oude huis", weids, zeker voor een rijtjeswoning in een stad. We hebben er met veel plezier gewoond de afgelopen 16 jaar. Sentimenteel als ik ben, heb ik vanmorgen toch wel met een brok in mijn keel de deur achter me dicht getrokken.
Ik heb hier een geschiedenis van16 jaar boordevol goede en ook een paar slechte herinneringen. We trokken erin met mijn twee pubers en onze huidige gezamenlijke puber van nu was destijds een baby van een half jaar. We vonden onze weg in het vormen van een samengesteld gezin, schoolcarrières werden doorlopen en mijn kinderen vlogen uit. Bij het leegmaken van het huis kwamen ook de herinneringen naar boven van de afgelopen 16 jaar.
De kopers van de woning lijken me sympathiek, zeer verwachtingsvol en een beetje gespannen voor de overdracht. Duidelijk popelend om aan de slag te gaan om er voor hunzelf en hun drie kinderen een thuis van te maken. Ik hoop dat ze er net zo fijn zullen wonen als wij hebben gedaan. Het zien van hun enthousiasme over het huis maakt dat de brok in mijn keel plaats maakt en ruimte geeft aan blijdschap, opluchting en ruimte in mijn hoofd. De druk is van de ketel, het is goed afgerond. Nu kunnen we volop gaan genieten van ons nieuwe appartement. Er is ruimte om te gaan inrichten zonder dat er de onafgebroken stroom met spullen die we toch nog meenamen vanuit het oude huis de boel weer volzette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten