Nee, de paniek had niets te maken met mijn lijf. Maar alles met de sleutelbos met ALLE sleutels van ons nieuwe huis eraan. Deze was gisteravond zoek, en niet een beetje na vijf minuten gevonden zoek, maar ernstig zoek. Naarmate de zoektocht vorderde vlogen de beschuldigingen en verwijten steeds meer over en weer. Het was een enorme aanslag op de al door verhuisperikelen aangetaste hoeveelheden geduld.
Zelfs puber werd actief tijdens de zoektocht. Zo actief dat ze uit de vuilniscontainer de net weggebrachte zak afval terug haalde. Deze zak met afval had naast de tafel gestaan waar de sleutels op hadden moeten liggen. Dus het valt te raden, daar zaten ze in.
Ik baal! Ik baal dat mijn lief gewoon aannam dat ik ze wel ergens gelegd of gehad moest hebben. Ik baal dat ik dan ook aan mijn geheugen twijfel.
Ik ben wel supergelukkig dat we geen ondergrondse container hebben. En dat we uiteindelijk na een discussie over valse beschuldigingen ook hier weer om konden lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten